Supervisie: leren van werkproblemen

Supervisie is een ongebruikelijke leermethode in vergelijking met de manier waarop in de regel onderwijs wordt gegeven. In gangbare onderwijsvormen wordt kennis aangereikt en/of vaardigheden geleerd.
In supervisie echter is de eigen (werk)ervaring uitgangspunt van leren. Jouw eigen persoon in de uitoefening van je beroep neemt dus een belangrijke plaats in. Er wordt stilgestaan bij de vraag hoe je als beroepskracht hebt gehandeld en welke motieven daarbij een rol speelden.

Zo kun je je bewust worden van je eigen gevoelens, gedachten en gedrag en de invloed hiervan op bijvoorbeeld de hulp die je verleent. Je kunt overeenkomsten en terugkerende patronen ontdekken in hoe je met anderen, bijvoorbeeld collega’s of patiënten, omgaat. Zo leer je je eigen mogelijkheden en grenzen kennen en kun je nieuwe gedragsalternatieven in de praktijk uitproberen.

Supervisie is dus een leermethode waarbij wordt gestreefd naar bewustwording en het zo adequaat mogelijk leren hanteren van het persoonlijk aspect in het functioneren in je beroep als gezondheidswerker. Supervisie kan plaatsvinden in groepen (2-4 personen, bij voorkeur in dezelfde professie) of individueel.

Voor wie is supervisie geschikt?

Supervisie kan iedereen helpen om de kwaliteit van zijn of haar beroepsuitoefening te vergroten.
Zeker gezondheidswerkers, mensen die met mensen werken, kunnen veel baat hebben bij supervisie.
Niet voor niets is een supervisietraject vaak een verplicht onderdeel in veel opleidingen tot dienstverlenende beroepen in de gezondheidszorg. Direct contact  en de kwaliteit van dat contact spelen een grote rol in de kwaliteit van het werk dat geleverd wordt.
Supervisie is dus geschikt voor iedereen die in zijn werk met mensen te maken heeft en die bereid is te leren van wat zich in jou en tussen jou en die ander allemaal kan afspelen.